رنک الکسا

تحریم‌ها و ترورهای کور؛ ارضای خشم امریکا از تحقق پیش‌بینی آیت‌الله خامنه‌ای درباره آینده بیداری اسلامی

چرا کاخ سفید با وجود ایمان به بی‌نتیجه بودن اعمال تحریم‌های رنگارنگ علیه جمهوری اسلامی ایران، کماکان به این ژست سیاسی ادامه می‌دهد؟ اقداماتی که حتی بی‌منطق‌ترین و افراطی‌ترین مخالفان ایران هم آنها را بی‌نتیجه و بی تاثیر بر اراده ملی برای ادامه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای می‌دانند، جز تلاش برای کسب وجهه در میان لابی صهیونیسم چه مفهوم دیگری دارد؟ این سؤالی است که اوباما باید به آن پاسخ بگوید؛ البته نه به ما که به منتقدان سرسختش در حزب جمهوری‌خواه امریکا که از هم اکنون آش پشت پای او را نیز برای ترک کاخ سفید پخته‌اند.

حدود یک سال پیش آیت‌الله خامنه‌ای در خطبه‌های نمازجمعه تهران در خطبه‌ای عربی به بررسی اعتراض‎های مردمی در کشورهای عربی به ویژه تونس و مصر پرداخت. ایشان در سخنان خود پس از ستایش از مردم تونس، از معترضین مصری حمایت کرد که در خیابان‌ها در حال تلاش برای سرنگونی دیکتاتوری مبارک در این کشور بودند. او همچنین درد شدید مصری‌ها و تحقیر آنان به دست مبارک به دلیل پیاده کردن خواسته‌های غرب در این کشور را یادآوری کرد؛ کمک به محاصره غیرانسانی غزه و مشارکت در کشتار زنان و کودکان فلسطینی در جنگ 22 روزه اسرائیل علیه غزه از جمله جنایات مبارک بود که از سوی ایشان مورد اشاره قرار گرفت.

آیت‌الله خامنه‌ای همچنین از اسلامی و آزادی خواهانه بودن این انقلاب‌ها سخن گفتند و تاکید کردند که اگرچه به دلیل تفاوت‎‌های زمانی و جغرافیایی، ظاهر انقلاب اسلامی ایران در سال 57 تفاوت‌هایی با انقلاب‌های اخیر جهان عرب دارد اما همه‌ی این حرکات به موازات هم هستند و یک هدف را دنبال می‌کنند.

در همان زمان پس از این خطبه‌ها، بسیاری از مفسران غربی با انتقاد از این سخنان، اسلامی بودن انقلاب‌ها را زیرسوال بردند و از عبارت "بیداری اسلامی" انتقاد کردند. آن‎ها معتقد بودند که بهار عربی ربطی به دین و مذهب ندارد و انقلابیون صرفا به دنبال ایجاد دموکراسی‌های سکولار و لیبرال هستند و توجهی به حکومت دین محور ندارند.

با این حال، گذشت زمان مشخص کرد که این افراد درک درستی از شرایط منطقه و وضعیت مردم آن نداشتند. به همین دلیل در قبال اعلام نتایج دور نخست انتخابات مصر که با پیروزی قاطع اسلامگرایان همراه بود، اظهار نارضایتی و بی‌رغبتی کردند.

بر همین اساس، اکنون مفسران غربی نتیجه انتخابات مصر را تعجب‌برانگیز می‌خوانند؛ چرا که آنها ابزار امیدواری کرده بودند که احزاب اسلامی در این کشور با شکست روبرو شوند و مردم به یک حزب غرب‎گرای لیبرال روی خوش نشان بدهند اما بحران اقتصادی و اجتماعی سراسری در اروپا و امریکا پرسش‌های جدی را در مورد ماهیت و آینده نظام سرمایه‌داری لیبرال به ویژه در خاورمیانه مطرح کرد.

مشکل اصلی نخبگان غرب را باید در نحوه تأمین منابع اطلاعاتی در عرصه خاورمیانه جستجو کرد؛ چرا که آنان اطلاعات خود را از میان تحصیل‌ کردگان سکولار، مرفه و غرب‌زده کسب می‌کنند که تحصیلات خود را در غرب گذرانده‌اند و متوجه نیستند که این افراد به هیچ عنوان نماینده جوامع خود نیستند.

اکثریت قاطع جامعه مصر نیز مانند ایران، قشر مذهبی هستند که خواستار برقراری یک حکومت دینی در کشور خود هستند. به همین دلیل با برگزاری یک انتخابات آزاد، قطعا اسلام‎گراها پیروز قطعی خواهند بود و این همان چیزی است که غربی‌ها را به شدت نگران کرده است؛ یعنی برقراری اسلام حقیقی در این کشور، چرا که سلفی‌های وابسته به سعودی‌ها هم به دنبال پیاده کردن نظرات خود در مصر هستند که اشتراک‌های فراوانی با ایدئولوژی طالبان و القاعده دارد.

خلاصه اینکه با وجود حرف‌های بسیاری که درباره خطبه‌های سال گذشته آیت‌الله خامنه‌ای در رسانه‌های غربی زده شد، اکنون کاملا ملموس و قابل مشاهده است که سخنان ایشان هم اکنون به‎طور عینی در میان انقلاب‌های منطقه قابل مشاهده است. اصطلاح بیداری اسلامی هم برای نخستین بار از سوی ایشان مطرح شد و تأکید کرد که جنبش‌های اسلامی در خاورمیانه در حال افزایش هستند و این نشانه یک تغییر عمده در منطقه و تشکیل یک خاورمیانه جدید البته با محوریت اسلام است.

علت این تفاوت در تحلیل، این است که رهبر ایران بر خلاف غربی‌ها خود در منطقه زندگی می‌کند و به طور مستقیم در جریان حوادث و رویدادهای روزانه قرار دارد که موجب می‌شود تا بسیار بهتر و دقیق‌تر از اروپایی‌ها و غربی‌ها به ارائه تحلیل بپردازد. آیت‌الله خامنه‌ای همچنین در کنفرانس بین‌المللی بیداری اسلامی در تهران هم به سخنرانی و به تشریح شرایط خاورمیانه پرداخت.

از سوی دیگر، در نگاه بسیاری از ایرانیان، تغییرات فوق‌العاده خاورمیانه و شمال افریقا که با خروج نظامیان امریکایی از عراق و همچنین بغرنج شدن وضعیت در افغانستان همراه شده و همچنین ظهور بازیگران جدید در عرصه بین‌المللی نظیر هند و برزیل، نهایتاً منجر به کاهش قدرت و نفوذ شدید امریکا و اروپا در مناسبات منطقه‌ای و جهانی شده است.

مردم ایران همچنین به دنبال پاسخی برای این ابهام می‌گردند که علت هم‌افزایی غرب برای اعمال تحریم‌های تند و به قول خودشان "فلج کننده" علیه ایران که صراحتا طبقه متوسط جامعه ایرانی را نشانه گرفته، آن هم با عنوان حمایت از حقوق انسانی و حقوق بشر چیست؟

به نظر می‌رسد آشفتگی از تأثیرگذاری ایران بر معادلات منطقه سبب شده تا غرب دست به اقدامات دیوانه‌وار زیادی بزند: از ترور دانشمندان ایرانی، مقامات نظامی و سیاستمداران تا بر طبل جنگ نظامی کوبیدن که با سناریوی ضعیف طرح ترور سفیر عربستان در امریکا آغاز شد. تحریم اسلحه و مهمات نظامی هم در رأس امور قرار دارد.

طنز ماجرا آنجاست که انگلیس، فرانسه و آلمان در حالی ایران را به تلاش برای دستیابی به سلاح‌های کشتار جمعی متهم می‌کنند که خود این کشورها در جریان جنگ هشت ساله عراق با ایران، صدام را به‌طور ویژه پشتیبانی کردند و از این‏گونه سلاح‌ها در اختیار او قرار دادند. البته داستان اخیر شکار پهپاد فوق پیشرفته امریکایی توسط ایران هم نشان داد که این تحریم‌ها تا چه اندازه ضعیف و بی‌اثر بوده‌اند.

به طور کلی باید گفت با وجود تلاش بسیار و عرق ریختن‌های فراوان سران کاخ سفید برای حفظ نظم سنتی خاورمیانه، این منطقه به سرعت در حال تغییر و بازسازی است که پیامدهای عظیمی برای جمهوری اسلامی ایران، امریکا و اسرائیل خواهد داشت.

بدون شک آینده مناسبات سیاسی در مصر و تونس به نفع صهیونیست‌ها نخواهد بود. البته باید دقت کرد که برخلاف تبلیغات رسانه‌های غربی، رهبر ایران به هیچ عنوان خواستار برچیده شدن اسرائیل با حمله نظامی نیست. حتی دست‎کاری عمدی سخنان رئیس جمهور احمدی‌نژاد درباره اسرائیل هم نمی‌تواند این واقعیت را دچار تغییر کند که ایران بارها اعلام کرده است که رژیم صهیونیستی را مانند رژیم آپارتاید در آفریقا می‌داند که باید با یک انتخابات آزاد از سوی ساکنان سرزمین‌های اشغالی از میان برود.

"احترام" به قدرت تأثیرگذاری ایران در منطقه و مناسبات جهانی تنها راه حل معقول برای تمامی طرف‌ها است. در غیر این صورت، شرایط امریکا و متحدانش در خلیج فارس روز به‏روز سخت‌تر خواهد شد. همین مساله موجب شده تا کسانی که به اصطلاح متخصص و کارشناس مسائل ایران هستند، دست به برداشت‌ها و تحلیل‌های کاریکاتوری از ایران بزنند تا افکار عمومی جهان را با یک دروغ بزرگ، از واقعیات موجود در ایران منحرف کنند.