رنک الکسا

چندی پیش روزنامه پرنفوذ نیویورک تایمز نوشت که مقام های آمریکایی کاهش تحریم های کنونی را منوط به رییس جمهور شدن رفسنجانی و یا یکی از اصلاح طلب ها در دوره یازدهم ریاست جمهوری ایران می دانند. این خواسته هم اکنون در محافل داخلی نیز مطرح می شود و گروه موسوم به اصلاح طلب و مجمع پیروان رفسنجانی نیز با افتخار به آن به عنوان تنها راه رهایی کشور استناد می کنند. در این باره نکاتی چند قابل ذکر است؛

1- تاکنون گمان می کردیم دمکراسی از نگاه غربی ها به معنای انتخابات و سپردن نتیجه به رای مردم است، اما ظاهرا در مذاکرات دیپلماتیک هم می توان رییس جمهور تعیین کرد. جالب اینکه دمکراسی خواهان داخلی به شدت از این اتفاق استقبال می کنند.

2- اگر آمریکایی ها بانی این طرح هستند که ظاهرا چنین است، پس احتمالا در داخل کشور خودشان نیز به همین شیوه رییس جمهور انتخاب می کنند. بی جهت نیست که در یک قرن و اندی گذشته دو حزب مشترکا قدرت را به هم تعارف می کنند.

3- چه رابطه ای بین رفسنجانی و اصلاح طلب ها با آمریکا وجود دارد که سرنوشت تحریم های شورای امنیت و تحریم های یک جانبه اروپا و آمریکا به آنها گره خورده است؟ آنها چه ماهیتی دارند که کشورهای خارجی اینچنین به آنها آشکارا طمع می کنند؟

4- ذوق زدگان داخلی بد نیست به دوره اول قدرت این دو؛ یعنی رفسنجانی و خاتمی نظر افکنده و رویکرد واقعی آمریکا را در قبال ایران بررسی کنند. مگر تحریم داماتو در دوره رفسنجانی آغاز نشد؟ مگر حمله به دو همسایه ایران و کشاندن کشور تا یک قدمی جنگ و گنجانده شدن در محور شرارت در دوره خاتمی رخ نداد؟ پس چرا این دارودسته می کوشند مردم را با ادعای اینکه تحریم ها در صورت بازگشت ما(رفسنجانی و دارودسته) کاهش خواهد یافت، بازی دهند؟

5- تجربه در قدرت بودن این دو که در واقع یکی هستند -اصلاح طلبان به عنوان شعبه روشنفکران در مکتب هاشمیسم- نشان داده که آنها هرگز مسئولیت کارهای خود را برعهده نمی گیرند. در صورت بازگشت به قدرت و تحمیل سنگین ترین هزینه ها ازجمله تعدیل اقتصادی فاجعه بار دوره سازندگی و رهاشدگی اقتصادی و عقب نشینی(بخوانید فرار) در سیاست خارجی در دوره خاتمی، هرگز در درستی سیاست های خود تردید نکرده و همچنان اصرار می کنند که اگر ادامه می دادیم بالاخره اتفاق های خوب روی می داد. ملت می ماند و خصوصی سازی و سرمایه دارانی که از قعر تهران به صدر تهران رسیده اند، و البته عده ای نیز به سوییس، لندن، منهتن و ... رسیده اند.

6- تجربه دوم خرداد نشان داد که آمریکا به دنبال تحمیل هواداران خود به نظام با هدف آشفته کردن اوضاع کشور و فراهم کردن زمینه ها برای زدن ضربه نهایی است. در دوره دوم خرداد هرقدر بر عقب نشینی ها اضافه می شد و هرقدر اوضاع داخلی بیشتر به بی ثباتی و رهاشدگی می گرایید، عمل آمریکا نیز در قبال ایران تندتر می شد.