رنک الکسا

در سالهای اول انقلاب اسلامی ، هیات هایی از طرف جمهوری اسلامی ایران برای تبیین انقلاب و تشریح دستاوردهای آن به کشورهای مختلف جهان سفر می کردند . در این سفرها که معمولا در ایام دهه مبارکه فجر صورت میگرفت چهره های سیاسی یا فرهنگی از ارگانها ، نهادها یا وزارتخانه های مختلف با برنامه ریزی وزارت امور خارجه ماموریت می یافتند و هریک به دو یا سه کشور میرفتند . آنان در این سفرها علاوه بر تماس با دولتمردان و شخصیتهای سیاسی ، فرهنگی و رجال هر کشور ، در محافل ایرانیان مقیم کشورها و یا در جمع دوستداران انقلاب اسلامی در سراسر جهان حضور می یافتند و ابعاد و اهداف انقلاب را برای آنان تشریح می کردند .
در بهمن سال 1361 در یکی از این هیات ها که عازم سه کشور یونان ، مجارستان و اتحاد جماهیر شوروی بود به عنوان خبرنگار شرکت داشتم . سرپرستی این هیات 11 نفره را دکتر حسن غفوری فرد که در آن زمان وزیر نیرو بود برعهده داشت . حجت الاسلام خوانساری رئیس وقت کمیته های انقلاب اسلامی استان خراسان از همراهان و از روحانیون موثر هیات بود . هیات پس از آتن ( پایتخت یونان ) و بوداپست ( پایتخت مجارستان ) راهی مسکو ( پایتخت اتحاد جماهیر شوروی ) شد . این هیات ضمنا به تاشکند ( مرکز جمهوری ازبکستان ) و دوشنبه ( مرکز جمهوری تاجیکستان ) سفرهایی داشت . در مسکو پس از معارفه هیات ، یکی از میزبانان روسی که به زبان فارسی نیز آشنائی کامل داشت ، در فرصتی خاص به پشت شانه حجت الاسلام خوانساری زد و با لحن شوخی از او پرسید « راست بگو روزانه چند نفر را در خراسان میکشی ؟ » آقای خوانساری که انتظار چنین توهینی ولو به زبان شوخی را نداشت برافروخته شد و بدون درنگ به وی گفت « کمتر از آن تعداد که شما هر روز در افغانستان می کشید » ( در آن زمان افغانستان تحت اشغال نظامیان شوروی قرار داشت ) میزبان روسی که از این پاسخ صریح آقای خوانساری به خشم آمده بود با چهره ای ناراحت به وی گفت « متاسفم ، برخوردت ابدا دوستانه نیست ...»
گرچه دکتر غفوری بعدا به آقای خوانساری تذکر لازم را داد ولی آقای خوانساری از گفته خود دفاع کرد و افزود « همه ما مسئول هستیم ، همه ما رسالتی داریم و برای دفاع از مظلومیت انقلاب اسلامی به اینجا آمده ایم . طبعا نباید در برابر متلک های اینچنینی که حیثیت انقلاب را نشانه رفته است سکوت کنیم »
به یاد دارم که همه اعضای هیات از پاسخ مشارالیه خشنود بودند و تا پایان سفر به آن مقام روسی بی اعتنایی کردند . ضمنا در روزهای حضور در اتحاد جماهیر شوروی درپایان هر نماز جماعت شعار تکبیر و مرگ بر آمریکا و مرگ بر شوروی هیات ایرانی کم و بیش برقرار بود ...

12 بهمن 1357- ضمیمه روزنامه اطلاعات:

امام خوش آمدی، به دلهای خونین داغداری که مهر تو به طپیدنش واداشت، و حضور تو معنایش داد، خوش آمدی... به کلبه پیرزنی که سه فرزند، در راه انقلاب پیروز و شکوهمند ملتش قربانی کرد، و روزی که تو گفتی باز می گردی با آنکه سراپایش می گریست سر از پنجره بیرون کرد، و بار دیگر خورشید را به کلبه سردش راه داد.

امام خوش آمدی... به خیابانی که گوشه هایش را فرزندان تو، با خون معطر و پاک خود رنگین کردند، به کوچه ای که ملت سربلند، فراز و فرودش را با فریاد بی زوال خود به لرزه درآوردند و دیوارهایش را، گستره پرنقشی از ایمان و عشق نمودند.

امام خوش آمدی... به شهری که ساکنانش تکبیر گویان، عرش و فرش طاغوتی را در هم پیچیدند، آنگاه که سایه سنگین ظلم از دروازه هایش پرکشید، هلهله کردند (اشک شوق بچشم آوردند و اینک که تو باز می گردی، جشنی خجسته برقرار کرده اند؛ هم بدانگونه که تاریخ را درسی عظیم دهند از پایداری و گذشت، ایمان و ایثار، عزت و افتخار!

پانزده سال پیش در یک صبح سرد، وقتی ملت در اشک و خون و درد بیاد جوانانی که از دست داده بودند بهت زده شکست سنگین خود بودند، جبر مسلط، و طاغوتیان عصر، ابر و باد و مه و خورشید و نه فلک را بیاری طلبیدند.

پانزده سال پیش آنها که هستیشان بسته به نیستی یک ملت و شادیشان از سر اندوه و درد میلیونها انسان هم خاکشان بود، ترا از ایران زمین جدا کردند و آنگاه گزمکان در حمله به خانه ها، جستجوگر مشابهتی بودند بین تصویرهای پنهان در اتاقهای کوچک و تو، تو نشانه فریاد ملتت بودی، و طاغوتیان می پنداشتند که نام بی زوالت را از کتابها و روزنامه ها پاک کرده اند. هیچیک از آنان نمی دانست که هر روز حضور نام تو در دلها زلال تر و عزیزتر می شود.

یک روز در شهرها شایع می شد که: بامدادان وقتی جوخه اعدام زیباترین جوانان شهر را نشانه گرفته بود زمزمه ای مثل شعر در میدان طنین انداز شده، زمزمه ای موزون از نام تو!

یک روز مردم در گوش هم پچپچه می کردند که:

دیشب کسی نام ترا به روی دیوار امنیت خانه طاغوتیان نوشته است.

یک روز صبح ... همه از تو می گفتند که آنسوی آب و خاکت روزها را سر می کردی، و موی سیاهت در حمله سپیدیها رنگ می باخت.

امام خوش آمدی، به خانه میلیونها هموطنت که یک سال است هر رنجی را به جان خریده اند تا بساط ظلم طاغوتی را برکنند، و بنیاد اختناق فرو ریزند. خوش آمدی به خانه ملتی که ماههاست، جان را چون بی بهاترین وجود بر کف گرفته و در کوچه و خیابان، مرگ را چون شهدی شیرین نوشیده است.

امام خوش آمدی. خانه ها سرد است، کمتر چشمی را خواهی دید که در گوشه آن قطره اشکی خانه نداشته باشد، کمتر دستی را خواهی دید که نعش عزیزی را بر سر نگرفته باشد. و کمتر دلی را خواهی دید که در سوگ دلبندی نشکسته باشد.

امام خوش آمدی. به میان ملتت، به شهر و سرزمینت.

اینک خروش ایران زمین را بچشم بنگر، و فریاد ملتت را بگوش بشنو.

ازین پس امید که «آزادی» حامی سلحشوری خواهد یافت که در برابر هیچ نیرویی عقب نمی نشیند.

نزدیک شدن به انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی بهانه خوبی است تا دیدگاه های حضرت امام خمینی(ره) در این باره مرور شود.

خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران» با بازخوانی نظرات ایشان در قالب مصاحبه ای مجازی گزارشی در این باره ارسال کرده است که در ذیل می آید:

مقدمه:
حکومت اسلامى حکومتى‏ است که اولًا صد در صد متکى به آراى ملت باشد؛ به شیوه‏اى که هر فرد ایرانى احساس کند که با رأى خود سرنوشت خود و کشور خود را مى‏سازد. و چون اکثریت قاطع این ملت مسلمانند بدیهى است که باید موازین و قواعد اسلامى در همه زمینه‏ها رعایت شود. کسانى که سابقه خیانت دارند و بر خلاف معیارهاى اسلامى تجاوز به حقوق دیگران کرده‏اند، حق دخالت در این حکومت را ندارند.( 24 دى 1357)

جنگ امروز ما، جنگ با اسرائیل نیست؛ جنگ ما، جنگ با عربستان و شیوخ خلیج فارس نیست؛ جنگ ما، جنگ با ابرقدرتهاى شرق و غرب نیست؛ جنگ ما، جنگ مکتب ماست علیه تمامى ظلم و جور؛ جنگ ما جنگ اسلام است علیه تمامى نابرابریهاى دنیاى سرمایه دارى و کمونیزم؛ جنگ ما جنگ پابرهنگى علیه خوشگذرانیهاى مرفهین و حاکمان بى‏درد کشورهاى اسلامى است. این جنگ سلاح نمى‏شناسد، این جنگ محصور در مرز و بوم نیست، این جنگ، خانه و کاشانه و شکست و تلخى کمبود و فقر و گرسنگى نمى‏داند. این جنگ، جنگ اعتقاد است، جنگ ارزشهاى اعتقادى- انقلابى علیه دنیاى کثیف زور و پول خوشگذرانى است. جنگ ما، جنگ قداست، عزت و شرف و استقامت علیه نامردمیهاست.( 13/ 4/ 67)

سوال خبرنامه دانشجویان ایران: با توجه به نزدیک شدن به دوره نهم مجلس شورای اسلامی توصیه شما به مردم برای انتخاب کاندیدا ها چیست؟

ادامه مطلب...